Dag 75 (14 april 2014)

Jooooooooeeeeee lezers

Vrijdag was Lore jarig, happyyyyy birthdaaaayyyy!! Als verrassing hadden we met de hele bende een brunch voor haar georganiseerd bij Lore en Jolien thuis. Het was een zeer lekkere en uitgebreide brunch: scrumbled egg met magische kruiden à la Charline, pannenkoeken à la Linde en Jolien, sandwiches, bacoven, pompelmoes, koekjes, chocomelk, fruitsap, melk en uiteraard een lekkere, kleurrijke taart! Lore was helemaal in de wolken. Julie en ik hadden ook een persoonlijke verjaardagshoed voor haar geknutseld.

’s Avonds gingen we normaal gezien naar de dienst in de grote mandir, maar die ging niet door. Het was verplaatst naar komende maandag. We hebben dan maar gezellig een hapje gegeten (voor de 3^de keer frieten deze week) bij de bar van de WINgroep. En we hadden weer een toffe logee voor de avond: ons Laetitia.

In het weekend hebben we (ik voor de derde keer) de Disneyfilm ‘Frozen’ bij Timothy gekeken. Het zou een van de laatste samenkomsten zijn, want volgende week dinsdag vertrekt hij weer naar Nederland. Het was supergezellig! We zijn ook nog eens een keer naar Nancyland geweest. Echt vreemd, want het was bijna twee maanden geleden. Toen we hier nog niet zo lang waren. Nu zijn we er naartoe gegaan wanneer we hier niet zo lang meer zijn. Ik heb dit weekend ook even met een paar Surinaamse jongetjes, waaronder een tutor van OS 4, gevoetbald op het voetbalveld van de WINgroep. Ik had er wel zin in. We voetbalden in de felle zon op een veldje met kunstgras. Het was superplezant, maar ik heb een kleine brandwonde op (alweer die arme) rechtervoet gecreëerd omdat dat kunstgras superwarm was en ik op mijn blote voeten heb gevoetbald. Het ziet er nogal vreemd uit. Jaja, mijn voeten zien er echt niet uit. Het staat vol met littekens van de muggen- en mierenbeten, schrammen van tegen iets te stoten, mijn grote teennagel die uiteindelijk is teruggegroeid …

Vandaag hebben we een belangrijke taak afgewerkt: de handleiding voor OS 4 over ons project ‘tutorlezen met muzische activiteiten’ volledig afgewerkt. Nu moet het nog gebundeld worden en we kunnen het woensdag afgeven. Wij zijn goed bezig, al zeg ik het zelf!

In de avond gingen we normaal gezien naar de kweekschool van Nieuw- Nickerie. Twee à drie weken geleden werden we uitgenodigd door een leerkracht van de kweekschool. Helaas waren we vergeten dat hij net deze week met zijn studenten in het binnenland zit. Jammer, want het leek me enorm interessant. Ik ging nog even langs huis en heb daar met nanny nog een lekker tasje thee gedronken met zelfgemaakte gebakken bana ‘s (chips). Dat was wel gezellig. Ja, ik ga ze toch wel missen. Zij gaat ons ook heel hard missen, want ze zal waarschijnlijk na ons vertrek weer lang alleen zijn in het grote huis en hier houdt ze echt niet van. Ik hoop echt dat Chadia haar snel zal bezoeken! J

We gingen met een kleine groep witte bonen (in mijn geval ‘geelachtige’ boon) tegen 20u naar de grote mandir om de dienst bij te wonen. We hebben een dik uur tot anderhalf uur met onze vingers gedraaid en gewacht. Uiteindelijk begon de dienst. We hebben er tot 22u30 gezeten en hebben heel die tijd niets begrepen van wat er verteld werd door de preker.

Het was wel interessant om te zien wat ze deden. Het decor was ook indrukwekkend. Het was zeker grootser dan de ‘amateurmandir’ die we eens een keer op donderdag hebben bezocht. Maar ik vond die mandir wel charmanter, interessanter en bescheidener dan deze grote mandir. In die andere mandir praatten ze heel soms Nederlands. Zo voelden we ons meer betrokken. Toen duurde de dienst ook niet zo lang en konden we nog op een redelijk uur eten.

In deze grote mandir werd er pas om 23u00 roti gegeten. Dat vond ik nu toch wel een beetje te laat en te belastend voor mijn maagje. Zonder eten naar bed dus. Ik heb stiekem toch nog een klein beetje cornflakes gegeten.

Interessante weetjes:

- vandaag was het onze laatste MDO.

- morgen zitten we nog welgeteld 14 dagen in Suriname.

- deze vrijdag, 18 april, trouwt mijn grote broer Kevin. Ik kan via deze weg echt niet beschrijven hoe jammer ik het vind dat ik als enige deze speciale, (hopelijk) once in a lifetime dag niet kan meemaken. Maar het lot heeft beslist. Ik zit nu hier en ik kan er niet veel aan doen. Ik kan alleen maar blij zijn voor mijn broer die in het bootje stapt met de vrouw van zijn leven en ik wens hen al het geluk in de wereld toe. Ik zal er bij zijn in gedachten.

Dag 76 (15 april 2014)

Deze ochtend brachten Julie en ik een bezoekje aan het Dankerscentrum. Het is een centrum in samenwerking met WINgroep. Hier worden kinderen met een handicap o.a. beziggehouden. Laetitia loopt hier stage. We wilden haar graag eens bezig zien en eventueel een handje helpen.

We kwamen er nog maar net aan en Julie had al meteen vrienden gemaakt met Shiwani, een meisje dat Julie overal volgde en haar hand stevig vastpakte. Ze hield blijkbaar ook enorm van dansen. Julie was een heel aardige danspartner. Ik vond het hilarisch! Maar jaja, ook ik kon niet ontsnappen aan de kinderen die ons wel leuk vonden. Ik had ook een paar danspartners en kinderen die zomaar mijn hand vastnamen en rustig bleven staan.

Ik heb ook een meisje geholpen met stappen. Ze moet elke dag een rondje wandelen, om haar voeten en benen in beweging te houden. Ze had enorm veel moeite met stappen. Ik zag hoeveel pijn ze had en hoe moeilijk ze het vond om zich recht te houden aan mijn hand en vooruit te stappen. Ik moedigde haar continu aan en gaf haar alle tijd die ze nodig had. Het was haar gelukt! Wat was ik fier. Omdat ze zoveel pijn heeft, bijt ze veel op haar linkerhand. Ze moet zelfs een handdoek rond de hand dragen, zodat ze het niet helemaal open zou bijten. Ik zag haar continu bijten en huilen, dus ik besloot me veel met haar bezig te houden. Ik ontdekte dat ze het wel fijn vond om met een pop te ‘communiceren’. Het leek haar gerust te stellen. Die pop was eigenlijk ‘Dora’ (het bekende meisje van de kindertelevisie). Jaja, Dora, je bent een heldin!

Daarna was het dansuurtje en hebben we ons enorm geamuseerd met de kinderen. Ik vond het superfijn! Ik bewonder Laetitia en de mensen die hier elke dag met de kinderen bezig zijn. Ik zei tegen Laetitia dat ik heel fier op haar ben! En ook op Julie, want ik herinner me nog heel goed dat ze 2,5 maanden terug vertelde dat werken met kinderen met een handicap echt nooit iets voor haar zou zijn. Je had ze eens moeten zien glunderen bij die kinderen. Het was knap om te zien.

Vandaag ging ik voor de voorlaatste keer naar Rosio. Hij werkte heel goed mee en lachte weer veel. Hij kon al meteen zelfgelegde woorden uitspreken en opschrijven, zonder hulp! Ik herhaalde nog maar eens dat ik heel trots op hem ben (ja, ik ben trots op veel mensen hoor) en dat hij heel snel en slim is. Hij was blij om dit te horen.

’s Avonds ging ik voor de allerlaatste keer naar de Zumba met Laetitia. Het was een eeuwigheid geleden en ik wou het nog een keer ervaren en nog eens goed lachen. Ja hoor, het was een uurtje vol (dans)plezier. We hebben alles uit de kast gehaald wat er te bieden was. We hebben zelfs een paar spieren zwaar verrokken, omdat we zo enthousiast waren. De vrouwen achter ons zaten continu met ons te lachen! Oh man, dit ga ik toch echt wel missen hoor…

Interessant weetje:

- de laatste nachten slaap ik echt slecht, omdat er in mijn kamer een muffe geur hangt. Geen idee waar die vandaan komt. Misschien is het van mijn kussensloop die ik al 2,5 maanden niet meer heb gewassen, omdat die van ons mams was en ik het vertikte hem te wassen! Dan toch maar een paar laatste veranderingen in mijn kamer gemaakt voor die laatste week: van kussensloop verandert en het matje van mijn bed (dat stonk ook best wel) ver weg gesmeten.

Dag 77 (16 april 2014)

’s Ochtends brachten we de knap afgewerkte handleiding naar het schoolhoofd van OS 4. We hebben haar ook bedankt met een geschenkje. Ze apprecieerde het en bedankt ons ook nog eens hartelijk. Ze drukte ons erop dat ze na de paasvakantie ons project zal voortzetten.

Ik nam waardig afscheid van de school waar we negen weken lang hebben gestaan.

Hierna gingen we voor de laatste keer naar de openbare markt. We kochten bananen om er deze zondag ‘bakabana’ van te leren maken samen met nanny.

In de namiddag nog eens lekker gechilld aan het zwembad, want het was voor de verandering nog eens stralend weer, zonder een grijs wolkje te bespeuren.

Ik ging ’s avonds voor de laatste keer naar de bibactiviteit. Jaja, nu spreek ik veel over handelingen die hier voor ‘de laatste keer’ gebeuren, want het einde van dit avontuur komt echt wel heel dichtbij nu. Ik had besloten om zelf actief deel te nemen aan de bibactiviteit door gitaar te spelen op een verhaal dat verteld wordt. De kinderen zouden de handelingen in het verhaal moeten uitbeelden (vertelpantomime). Ik improviseerde wat op het verhaal… En het klonk heel goed. Alleen was het jammer van de akoestiek, want mijn gitaarspel verdween enorm hard op de achtergrond door het lawaai. Maar toch werd het geapprecieerd en de kinderen keken ook wel eens naar hoe ik gitaar speelde.

Ik wou echt dat ik een paar dingen eerder had gedaan, zoals kinderen gitaar leren spelen of vaker in het openbaar gitaarspelen om kinderen te stimuleren om een instrument te leren spelen of het Dankerscentrum vaker bezoeken of … Ik wou dat ik nog zoveel had kunnen doen, maar ons project ging uiteraard altijd voor en ik had niet zoveel tijd voor andere dingen, behalve ook Rosio. Nu wel, nu ons project afgelopen is. Een zee van tijd …

’s Avonds heb ik me zwaar aan het werk gezet met het afwerken van Rosio ’s schriftje. Ik had namelijk voorgesteld aan zijn tante en zus of zij mijn werk wilden overnemen als ik weer weg ben, maar dat ik alles al zal voorbereiden. Ik heb deze week een eigen letterdoosje voor hem gemaakt en heel het schriftje bijna volgeschreven met letters die hij nog moet leren lezen en schrijven. Ik ben echt fier op mezelf dat ik dit allemaal heb gedaan voor hem. Nu hoop ik dat het waardig wordt voortgezet.

Dag 78 (17 april 2014)

’s Ochtends hebben Charline, Julie en ik goed voor het eindwerk gewerkt. We hebben ons vooral beziggehouden met de eindresultaten van de tutees. Echt knap om te zien hoeveel tutees er enorm gegroeid zijn in zowel technisch als begrijpend lezen!

In de middag ging ik voor de allerlaatste keer naar Rosio. Maar hij kwam niet naar beneden… Blijkbaar lag hij in bed met zware kiespijn. Ik besloot om met mijn gitaar naar boven te gaan, want dat was eigenlijk mijn verrassing voor hem. Na de sessie had ik normaal gezien een liedje voor hem gespeeld. Ik besloot om de sessie niet te laten doorgaan, aangezien hij zoveel kiespijn had. Maar ik speelde wel mijn liedje voor hem. Ik had het eigenlijk niet voorbereid, maar zoals gewoonlijk improviseerde ik en vertelde ik alles wat ik hem ter plekke wilde vertellen. Ik zag hoe hij luisterde en plotseling zijn hand voor zijn gezicht hield. Ik kon niet zien of hij moest huilen … Alles wat ik voor hem zong kwam vanuit m’n hart. Ik vond het een mooi afscheid. Hij zei niets, maar gaf reactie door me een ‘high five’ terug te geven toen ik het vroeg.

Daarna legde ik aan zijn zus uit hoe ze het leren lezen en schrijven moest aanpakken. Ik had ook alles nog eens in stapjes opgeschreven voor haar. Ik vond het jammer dat ik nu al weg moet, net nu het zo goed ging met hem. Dus ik hoop van harte dat ze met hem voort zullen gaan. Ik vond het een heel fijne ervaring en ik ben dankbaar dat ik de kans heb gekregen om iemand te helpen, al was het maar voor een paar weken. Ik zou het absoluut opnieuw willen doen.

’s Avonds had ik een date met Laetitia. We hadden afgesproken om roti in Shafana’s te eten. Hier wilde ik al sinds mijn aankomst in Nieuw- Nickerie naartoe, maar het kwam er nooit van. Chadia had deze eettent aangeraden. Daar aangekomen bleek Shafana ’s gesloten! We belden naar het restaurant en ze vertelden dat het enkel op donderdag gesloten is! Waaaarooooommmm?????

Dan aten we maar een lekker saotosoepje in Jungle. Hier kunnen we ook maar geen genoeg van krijgen … Ik ga die saotosoep toch ook wel missen hoor.

Hierna gingen we naar de filmavond bij Femmi en Hélène. Heel de bende was er. We keken naar ‘Loft’. Helaas hebben we de film niet kunnen uitzien, want we moesten ook nog naar het afscheidsfeest van Koen. Hij vertrekt namelijk maandag terug naar Nederland.

Het werd nog een gezellige en grappige avond met een borgoe- colaatje te veel…

Interessante weetjes:

- we hebben een alternatief voor Voltzberg kunnen vinden… namelijk een andere berg: Brownsberg en het stuwmeer. Het zal maar voor een nachtje zijn van 24 op 25 april, ons allerlaatste Surinaamse tripje. Volgende week woensdagochtend vertrekken we naar Paramaribo om daar in het weekend ook nog de vlindertuin en (misschien) de bioscoop te bezoeken. De laatste dagen in Nieuw- Nickerie en in het huisje en in Suriname zijn geteld.

- vandaag zag ik van dichtbij hoe een grote libel door een hele hoop termieten werd weggedragen. Het was echt te grappig om te zien!

Dag 79 (18 april 2014)

Het geluid van de vogeltjes en Julie die weeral eens naar het toilet moest (ja, ik hoor echt alles in mijn ‘diepe’ slaap, dus als er ooit een dief moest zijn… ik heb het gehoord en ik sta meteen paraat!) wekte me uit mijn slaap. Gelukkig, geen kater…

Vandaag is het een heeeeeeel speciale dag. Kevin, mijn grote broer, trouwt vandaag met zijn vriendin. Jammer dat ik hier niet bij kan zijn, maar ik heb het aanvaard en gerelativeerd. Ik neem genoegen met de filmpjes en foto ’s die ik thuis zal te zien krijgen.

Ik wens hen samen met Zeno een prachtige toekomst vol geluk en liefde toe.

’s Middags ging ik met Laetitia eten in rarara… Shafana’s! Het was gelukkig wel open op deze feestdag. Toevallig zaten onze vrienden Charline, Julie, Renée, Jan, Anke … er ook. En ik maar heel ons verblijf zagen aan de oren van Charline en Julie om eens in Shafana’s te gaan eten J … Wat groepsdruk allemaal niet kan doen hé.

Er stond me vandaag ook een skypesessie met mams te wachten. Ze had het uiteindelijk wel kunnen regelen om (heel kort) te skypen vanuit de locatie waar m’n broer trouwt. Het was niet gemakkelijk om het te kunnen regelen, maar het was de moeite absoluut waard! De timing was best wel slecht, want ze vroeg of ik kon skypen toen ik net mijn eten had besteld… Het was ook niet echt de geschikte plek om op mijn gemakje te skypen… Ik zou dus snel moeten eten en naar de WINgroep moeten vertrekken. Dat was totaal geen probleem, want de hoeveelheid eten was enorm schaars… twee patatjes en enkele stukjes kousenband met een zeer pikant sausje en kip met roti… De roti was suuuuperlekker, maar de rest was veel te pikant.

Ik haastte me naar de WINgroep en kwam probleemloos op skype terecht. De details zal ik besparen, maar ik kan zeggen dat ik toch wel superblij ben dat ik toch iets live heb kunnen volgen van mijn broer z’n trouw. Ik heb hem zelfs nog mogen zien met zijn bruid!! Dat had ik echt nooit durven denken. Ik ben dankbaar voor wat me toch nog is gegund J En vooral voor mams die zo haar best heeft gedaan om hier voor te zorgen. Danku liefste mamsie! Love you!!!!!!

Voor de rest was het nog een rustig avondje thuis.

Of toch niet …

Julie spotte een dynamische kakkerlak in de keuken. Wie kon er weer de kakkerlak opruimen? … Ja, ik. De kakkerlak was heel snel en kon zich goed verstoppen. Het was een beetje griezelig om te zien. Nimai, ik begrijp niet goed hoe jij die kakkerlak in Brazilië te vriend hebt kunnen houden, hoor J

Ik hoop dat het niet jouw vriend was, maar ik heb hem met mijn flipflop doodgemept… Hoewel, dat dachten we. We hebben de hopelijk dode kakkerlak in een aantal zakken ver weg in de vuilniszak gestopt. Straks gaan we hier ook nog een grote spin tegenkomen? Want we hebben tijdens heel ons verblijf in dit huis nog geen enkele dikke spin gespot. Gelukkig maar zeker? Ik weet niet of ik dan ook de heldin kan zijn …

Morgen gaan we naar een hindoestaanse bruiloft! Jammer genoeg maken we de ceremonie niet mee, maar wel het feest… Beter dan niets hé! Ik kijk er al naar uit!

Interessant weetje:

- nog maar 10 dagen en ik ben helemaal terug!! Ik geniet van onze laatste ochtenden, middagen en avonden hier in huis, want het zal snel voorbij zijn …

Oooooooh, ik ga zo blij zijn om jullie allemaal weer terug te zien!!!!!!